Ciągłe roztargnienie, chroniczne zmęczenie, zaburzenia równowagi – bagatelizujesz objawy tłumacząc sobie, że to z powodu życia w ciągłym stresie. Aż w końcu dostrzegasz swoją drżącą dłoń opartą o blat stołu. Choroba Parkinsona dotyka coraz więcej osób, nie tylko w podeszłym wieku. Najważniejsza jest szybka diagnoza i odpowiednie leczenie.

Czym jest choroba Parkinsona?
Choroba Parkinsona charakteryzuje się powolną, nieodwracalną utratą komórek nerwowych w określonych regionach mózgu. Neurony te w prawidłowych warunkach wydzielają dopaminę, która m.in. pozwala wykonywać naszemu organizmowi dowolne ruchy. Niedobór dopaminy prowadzi do upośledzenia funkcji ruchowych i wystąpienia objawów charakterystycznych dla choroby Parkinsona.

Kto choruje na chorobę Parkinsona?
Ocenia się, iż w Polsce żyje ok. 60-80 tysięcy osób cierpiących na chorobę Parkinsona. Statystycznie schorzenie to najczęściej dotyka mężczyzn po 65 roku życia.

Jaka jest przyczyna występowania choroby Parkinsona?
Nieznana jest dokładna przyczyna choroby Parkinsona, jednak przypuszcza się, że jej powstaniu mogą sprzyjać czynniki zewnętrzne, takie jak: skażenie środowiska, palenie papierosów, przebyte infekcje czy niezdrowy styl życia.

Odmienna teoria wskazuje, iż choroba ta ma podłoże genetyczne, o czym świadczy rzadko występujący parkinsonizm młodzieńczy, który dotyka dzieci i młodzieży poniżej 21 roku życia.

Objawy choroby Parkinsona mogą być także skutkiem stosowania niektórych leków (parkinsonizm polekowy), np. na schizofrenię. Najczęściej jednak ustępują samoistnie po przerwaniu leczenia lub zmniejszeniu dawki leku.

Jakie są objawy choroby Parkinsona?
Pierwsze objawy mogą wystąpić już miedzy 21 a 40 rokiem życia, jednak są one często na tyle niespecyficzne, że trudno łączyć je z objawami choroby Parkinsona. Dopiero, gdy choroba postępuje, możemy zauważyć typowe dla jej początków objawy, takie jak:

  • pogorszenie sprawności: ruchy stają się zwolnione, mniej płynne, może wystąpić utykanie na jedną nogę,
  • drżenie, zazwyczaj jednej strony ciała, najczęściej dotyczy to dłoni podczas spoczynku,
  • utrata węchu.

Rozwinięta choroba Parkinsona manifestuje się przynajmniej dwoma z niżej wymienionych objawów, co nazywamy tzw. „zespołem parkinsonowskim”:

  • znaczne spowolnienie ruchowe,
  • widoczne drżenie dłoni,
  • zwiększone napięcie mięśni,
  • zaburzenia równowagi i nachylenie postawy ciała.

Dodatkowo, istnieje szereg współistniejących objawów, które towarzyszą chorobie, jak np. spadki ciśnienia, nietrzymanie moczu, częste upadki – czego skutkiem mogą być trudne do wyleczenia złamania. Pacjenci często cierpią także z powodu depresji i zaburzeń pamięci.

Kiedy udać się do lekarza?
Gdy jesteś w grupie ryzyka, czyli ktoś w Twojej najbliższej rodzinie chorował na chorobę Parkinsona lub zaobserwujesz niepokojące Cię objawy – warto zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu. Lekarza rodzinny po przeprowadzeniu odpowiedniego wywiadu może skierować Cię do neurologa lub geriatry, który zleci odpowiednie badania np. badanie krwi, test węchu czy test lewodopą (z której powstaje dopamina), polegający na podaniu pacjentowi preparatu z lewodopą. Jeśli po zażyciu leku objawy charakterystyczne dla choroby Parkinsona ustąpią, bardzo prawdopodobne, że pacjent ma chorobę Parkinsona.

Leczenie choroby Parkinsona
Odpowiednio przeprowadzone leczenie sprawia, iż rokowania w chorobie Parkinsona są dobre, co oznacza iż nie wpływa ona na skrócenie okresu przeżycia osób chorych.

Niestety choroby Parkinsona nie da się wyleczyć, ale aby złagodzić objawy i opóźnić postęp choroby stosujemy leki dostępne na receptę:

leki zwiększające wytwarzanie dopaminy we krwi, takie jak: lewodopa (np. Madopar, Nakom, Sinemet), amantadyna (np. Viregyt-K, Amantix),
leki hamujące rozpad dopaminy we krwi, takie jak: selegilina (np. Segan, Selgres), rasagilina (np. Ralago, Rasagiline Vipharm), entakapon (np. Comtess),
inne leki, takie jak: biperiden (np. Akineton), bromokryptyna (np. Bromergon, Bromocorn, Parlodel), pramipeksol (np. Oprymea, Hitoff), ropinirol (np. Requip, Adartrel), pridinol (np. Pridinol Alvogen), rotigotina (np. Neupro – plastry na skórę).
Coraz częstszą alternatywą jest także poddanie się leczeniu za pomocą elektrod domózgowych, dzięki którym możliwe jest zablokowanie określonego obszaru mózgu, co w efekcie pozwala zmniejszyć objawy, takie jak uporczywe drżenie, sztywność czy bezruch.

Rehabilitacja w chorobie Parkinsona
Poprawę komfortu życia może przynieść także odpowiednia rehabilitacja. Pacjenci ze zdiagnozowaną chorobą Parkinsona na podstawie skierowania od lekarza rodzinnego mogą ubiegać się o uczestnictwo w turnusach rehabilitacyjnych refundowanych przez NFZ.

Jesienią 2018 roku mają powstać w Polsce pierwsze bezpłatne ośrodki koordynujące diagnostykę i leczenie chorych cierpiących na chorobę Parkinsona (zapowiedź prezesa NFZ Andrzeja Jacyny z kwietnia 2018).

Istnieje także szereg prywatnych poradni rehabilitacyjnych specjalizujących się w zakresie choroby Parkinsona. Fizjoterapeuta dobiera odpowiedni zestaw ćwiczeń adekwatny do zaawansowania choroby, np. ćwiczenia oddechowe, chodu, ćwiczenia wzmacniające, równoważne, koordynacyjne, rozciągające, relaksacyjne, muzykoterapia, taniec oraz gry i zabawy ruchowe.

Dieta w chorobie Parkinsona
Duże znaczenie ma właściwa podaż wapnia niezbędna do utrzymania dobrego stanu kości i stawów. Głównym źródłem wapnia jest mleko i jego produkty. Można stosować również preparaty wapniowe z apteki, jako uzupełnienie diety, np. Calperos, Vitrum Osteo.

Źródło: www.gdziepolek.pl