Pawilon Edward to obecnie nowoczesny hotel uzdrowiskowy. A jaka jest historia obiektu?

Dawna nazwa Edwarda to Kursaal. Wzniesiony w latach czterdziestych XIX w. (wzmiankowany po raz pierwszy w 1849 r.) z użyciem form późnoklasycystycznych, posiadał pierwotnie od frontu (nieistniejący obecnie) kolumnowy portyk oraz od południa przeszklony salon z widokiem w stronę pasma Karkonoszy. Budowlę gruntownie przebudowano w latach 1867‑1868 według projektu Bockscha, architekta Schaffgotschów. Zlikwidowano portyk, który zastąpiła hala spacerowa o ażurowej, snycerskiej oprawie, rozlokowana wzdłuż elewacji wschodniej i południowej. W elewacjach wprowadzono formy wystroju neoklasycystyczne. Z tego także czasu zapewne pochodzi kompozycja malarska plafonu głównej sali, przedstawiająca alegoryczną scenę zwycięstwa Jutrzenki nad Nocą oraz w bocznych strefach kompozycji tablicę fundacyjną z inskrypcją, portretem Johanna Antona Schaffgotscha oraz atrybutami rodowymi (herb, sylweta zamku Chojnik).

Kolejne przebudowy nastąpiły w latach siedemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XIX w. oraz w początkach XX w. W latach siedemdziesiątych miejsce pawilonów handlowych zajęła otwarta hala spacerowa, wsparta na dekoracyjnych, żeliwnych kolumnach, powiększona następnie w latach dziewięćdziesiątych. Hale spacerową rozebrano w latach dwudziestych XX w. Pierwotnie Dom służył kuracjuszom o średnim statusie społecznym jako miejsce organizowania bali, koncertów, gier hazardowych. Po 1945 r. nastąpiła zmiana układu pomieszczeń, zachowano natomiast pierwotny układ i wystrój sali głównej (obecnie jadalni zdrojowej) z sztukateriami i kompozycją malarską plafonu.

Źródło: Uzdrowisko Cieplice, www.facebook.com/Uzdrowisko-Cieplice