Dziadkowie, zaraz po rodzicach są najważniejszymi osobami w życiu dziecka. Warto zatem przyjrzeć się rodzajom oddziaływania wychowawczego, jaki posiadają dziadkowie. Wiele już wiemy na temat niepodważalnego wpływu rodziców, jako najważniejszego. Jednak znaczenie działań rodzicielskich nie dyskwalifikuje wartości wnoszonych przez babcię i dziadka. Wręcz odwrotnie – może ubogacić. Bycie babcią, dziadkiem to nie tylko spełnianie kolejnej roli społecznej. To przede wszystkim pewnego rodzaju powołanie.

Dziadkowie siłą rzeczy towarzyszą swoim dzieciom podczas ich dorastania, zakładania rodziny, są obecni od samego początku w życiu wnuków. W pierwszych miesiącach życia małego człowieka rodzice i dziadkowie opiekują się nim, zaspokajają jego potrzeby, uczą je podstawowych umiejętności pozwalających na coraz bardziej samodzielne poczynania. Dziecko uczy się od nich mówić, poprzez obserwację i naśladownictwo nabywa różne zachowania.

Szczególna więź pomiędzy wnukami i dziadkami zachodzi wtedy, gdy rodzice pracują zawodowo, wówczas dziadkowie pełnią funkcję opiekunów i w dużej mierze to właśnie oni uczą małego człowieka obcowania ze światem. Nierzadkie jest zjawisko przybiegania dzieci właśnie do dziadków po pociechę, w chwilach smutku, bólu, płaczu.Dlaczego tak się dzieje? Dziadkowie posiadają nieskończone pokłady cierpliwości. Ponadto opierają się na ogromnym życiowym doświadczeniu. Więcej w nich spokoju, bo znają swoje mocne i słabe strony, gdy chodzi o wychowanie własnych dzieci. Ale jeśli młoda rodzina mieszka daleko od swoich rodziców, teściów, a dzieci mają kontakt z dziadkami podczas świąt, wakacji, pole do budowania więzi także pozostaje ogromne, ponieważ okresy te wyzwalające zazwyczaj przyjemne emocje, wpływają na utrwalenie się ciepłego, pełnego uroku wizerunku dziadków i kojarzenia z nimi poczucia szczęśliwego, bezpiecznego dzieciństwa.

Dla maluszka niejednokrotnie dziadkowie są najwspanialszymi towarzyszami zabaw i powiernikami tajemnic w okresie dorastania. Natomiast w okresie buntu nastolatka dziadkowie stają się często  źródłem wsparcia, zrozumienia i akceptacji. Kontakt z nimi jest pełen ciepła, bez zobowiązań i wymagań, to czas na wysłuchanie i na wypłakanie się a nierzadko to także źródło finansowego wsparcia. Dziadkowie często łagodzą konflikty dzieci z rodzicami.

Oprócz tej opiekuńczej dziadkowie spełniają także inną rolę, kto wie czy nie ważniejszą:
– są dla wnuków skarbnicą mądrości, tej prostej, życiowej; tradycji,
– są łącznikiem między dniem dzisiejszym a historią, tą rodzinną, ale też szerszą,
– opowiadają dawne dzieje, przekazują podania i legendy.

Myśląc o dziadkach, warto także zastanowić się nad kwestią relacji, które budowane bywają w sposób nieprawidłowy. Oczywiście, że taka sytuacja ma prawo się zdarzyć i pewnie uwarunkowana jest przeróżnymi czynnikami. Z założenia Dziadkowie mają towarzyszyć młodej rodzinie, wspierać ją, pomagać, służyć radą. Powinni opiekować się wnukami, ale nie wolno im zastępować rodziców. Wymaga to dużej mądrości, wrażliwości i odpowiedzialności, ale jest konieczne dla zachowania zdrowia rodziny i prawidłowych w niej relacji.Bardzo często ten punkt staje się ogniwem zapalnym dla konfliktów, kłótni między rodzicami a dziadkami. Młodzi rodzice z jednaj strony wdzięczni za ogromną pomoc, z drugiej nie mogą sobie pozwolić na to aby zejść na plan dalszy w procesie wychowania ich dzieci. To oni chcą podejmować decyzje i trzeba im na to pozwolić, trzeba służyć radą, pomocą, ale nie wolno zapomnieć, że to ich młodych rodzina, ich dzieci.

To jest właśnie to, co dziadkowie powinni robić – Towarzyszyć!
Powinni być obok, są przecież, zaraz po rodzicach najbliższymi dziecku osobami. Powinni pomagać, wspierać, ale nie mogą zastępować rodziców. Najważniejsza jest świadomość swojej roli i związanych z nią atrybutów.

Nie ulega wątpliwości, że dziadkowie są bardzo potrzebni w procesie wychowania dzieci, wnuków, jednak zależność ta nie jest jednokierunkowa. Dziadkowie również potrzebują wnuków. To dzięki nim mają kontakt ze światem, mogą być na bieżąco z różnymi nowinkami technicznymi, dzięki nim mogą spojrzeć na swoje życie jako dobrze przeżyte i wartościowe. Czują się wartościowi i potrzebni. To dla nich bardzo ważne zwłaszcza gdy dotąd aktywni zawodowo, odchodzą w stan bezczynności na emeryturze.

Autor: Emilia Glugla, ekspert ds. relacji społecznych serwisu www.zdrowy-senior.org

szlachetnezdrowie.bloog.pl