Na każdym etapie życia doświadczamy charakterystycznych emocji i potrzeb. Czego potrzebują Nasi Seniorzy? Spróbujmy przyjrzeć się zagadnieniu w kilku wymiarach. Sama świadomość pomoże nam sprostać i zrozumieć przynajmniej w jakiejś części świat wewnętrzny osoby starszej.

Poza tym ten świat wewnętrzny, niewiele różni się od światów wewnętrznych reszty populacji, ponieważ w kwestii nie różnimy się bardzo. Niemniej Kiedy dociera do nas, że starzenie staje się naszym udziałem szczególnie istotne staje się regularna aktywność fizyczna wciąż niedoceniana i za mało uprawiana. Właściwie aktywność fizyczna powinna nam towarzyszyć przez całe życie, jednak w starszym wieku pełni ona funkcję szczególnie ochronną przed kolejnym chorobami. Regularne ćwiczenia przyczyniają się do zachowania wyższej jakości życia oraz opóźniają procesy starzenia się. Duże znaczenie w życiu seniora odgrywać może życie seksualne. Aktywność seksualną należy kontynuować jak najdłużej, gdyż sprzyja zachowaniu pogody ducha, młodego wyglądu i zdrowia.

Tymczasem w sferze emocjonalnej:
Kiedy przechodzimy na emeryturę może pojawić się kryzys. To duża zmiana i nie zawsze od razu potrafimy się do niej zaadoptować. Starość też pokazuje nam naszą owocność w dotychczasowych relacjach z ludźmi. Jeśli budowaliśmy je w szczery sposób, to znaczy jeśli jest przy nas grono osób, przy których możemy być sobą to jesteśmy w pełni szczęśliwi. Jeśli natomiast nasze kontakty były oparte na nieufności, czy niemożności wyrażania własnego wnętrza, grozi nam izolacja i samotność. Te zaś są pierwszym krokiem do zachorowania na depresję. Bądźmy dla siebie łagodni i otaczajmy się ludźmi. Zobaczmy jak reagujemy na własne starzenie się: Według Denis B. Bromley’a o prawidłowej adaptacji do starości świadczą: ”dobre zdrowie, bystrość umysłu, aktywność, szczerość w kontaktach z innymi, przyjazny stosunek do ludzi, zadowolenie z życia, szacunek do samego siebie, wysoki poziom moralności, pogodzenie się ze starością i brakiem możliwości uniknięcia śmierci, poczucie zadowolenia ze swojego bytu, poczucie bezpieczeństwa”. Złe przystosowanie do starości objawia się: „wrogością, występowaniem lęków, konfliktowością, izolacją, poczuciem winy, zależnością od innych, obawą przed ludźmi, apatią, skłonnością do stanów depresyjnych”.
Każdy z nas potrzebuje wsparcia, uznania, poczucia bycia ważnym potrzebnym i bardzo kochanym. Spróbujmy potraktować czas starości jako ten, który stawia przed nami nowe wyzwania. To w jaki sposób podchodzimy do starości zależy od nas samych. Jednym z zadań rozwojowych jakie stoją przed nami jest próba pogodzenia się z przemijaniem i odejściem. Niełatwe, ale możliwe.

W sferze materialnej:
Tu mogą pojawić się trudności, gdyż wszyscy wiemy, że wysokość emerytur nie jest zawrotna. Do tego pogarszające się zdrowie i związane z nim wydatki. A jednak Możliwość swobodnego gospodarowania dochodem (nawet niewielkim i skromnym) jest istotnym czynnikiem determinującym samopoczucie seniora, podejmowanie dodatkowych aktywności czy zaspokajania potrzeb, wpływa na pozycję seniora w środowisku lokalnym oraz rodzinie.

W sferze społecznej:
Nasza jesień życia to czas rozwojowy, ponieważ wchodzimy w nowe role społeczne. Z jednej strony ograniczamy kontakty ze współpracownikami, z drugiej naszą uwagę kierujemy na rodzinę i opiekę nad wnukami. Pamiętajmy jednak, że w tym oddaniu sprawom rodzinnym, warto szukać równowagi i poświęcić czas na rozwijanie własnych pasji. Tak wiele teraz inicjatyw twórczych dla seniorów, w tym także uniwersytety Trzeciego Wieku. Macie prawo do swojego czasu Drodzy Seniorzy. A na sam koniec krótka ściąga – być może do powieszenia na lodówce:

Amerykański gerontolog Clark Tibbitis stworzył niezwykle trafną klasyfikację potrzeb seniorów:
1. Potrzeba wykonywania społecznie użytecznych działań
2. Potrzeba wykorzystywania czasu wolnego w satysfakcjonujący sposób
3. Potrzeba bycia uznanym za część społeczeństwa, społeczności i grupy oraz odgrywania w nich określonej roli
4. Potrzeba uznania jako jednostki ludzkiej
5. Potrzeba utrzymywania normalnych kontaktów towarzyskich
6. Potrzeba stwarzania okazji dla doznań i autoekspresji
7. Potrzeba ochrony zdrowia i dostępu do opieki społecznej
8. Potrzeba odpowiednio ustalonego trybu życia i utrzymania stosunków z rodziną
9. Potrzeba odpowiedniej stymulacji umysłowej i psychicznej
10. Potrzeba duchowej satysfakcji
Wymienione potrzeby mają indywidualną hierarchię, a niezaspokojenie ich prowadzić może do poczucia bezsensowności, chwiejności emocjonalnej, zaburzeń snu czy depresji.

Redakcja